Γιανγκ, Τόμας

(Thomas Young, Μίλβερτον 1773 – Λονδίνο 1829). Άγγλος φυσικός, γιατρός και αιγυπτιολόγος. Ο Γ. ήταν προικισμένος με εξαιρετικές ικανότητες και υπήρξε παιδί-θαύμα. Σε ηλικία δύο ετών άρχισε να διαβάζει και στα τέσσερα μπορούσε με άνεση να μελετήσει τη Βίβλο. Σε ηλικία οκτώ ετών μελετούσε γεωδαισία, μαθηματικά και διάφορες γλώσσες (έμαθε 12 γλώσσες, ανάμεσα στις οποίες την ελληνική, τη λατινική, την εβραϊκή, την αραβική, την περσική, την τουρκική και την αιθιοπική). Ήταν επίσης καλός μουσικός και ενδιαφερόταν για τη ζωγραφική. Σπούδασε στο Λονδίνο, στο Εδιμβούργο, μετά στο Γκέτινγκεν, όπου πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα στην ιατρική, καθώς και στο Κέιμπριτζ. Άρχισε να εξασκεί το επάγγελμά του στο Λονδίνο το 1799 ενώ μεταξύ των ετών 1801 και 1803 υπήρξε καθηγητής της φυσικής φιλοσοφίας στο Βασιλικό Ινστιτούτο του Λονδίνου. Από το 1811 έως το τέλος της ζωής του εργάστηκε ως γιατρός στο νοσοκομείο του Αγίου Γεωργίου στο Λονδίνο και ταυτόχρονα, από το 1811 ήταν γραμματέας του συμβουλίου γεωγραφικών μετρήσεων. Τα επιστημονικά ενδιαφέροντα του Γ. ήταν πολλά και ποικίλα, ιδιαίτερα όμως σημαντικές είναι οι εργασίες του στην οπτική, στη μηχανική, στη φυσιολογία της όρασης και στη φιλολογία. Ο Γ. ανακάλυψε την ιδιότητα του κρυσταλλώδους φακού του οφθαλμού και στο έργο του Παρατηρήσεις πάνω στη λειτουργία της όρασης, απέδειξε ότι η προσαρμογή του οφθαλμού οφείλεται σε αλλαγές της κυρτότητας του φακού αυτού. Διατύπωσε την κυματική θεωρία του φωτός και το 1800 στην περίφημη πραγματεία του Πειράματα και προβλήματα με τον ήχο και το φως ανέπτυξε την κυματική θεωρία και για πρώτη φορά ασχολήθηκε με το πρόβλημα της επαλληλίας των κυμάτων. Το 1801 περιέγραψε τον αστιγματισμό και εξήγησε τους δακτυλίους του Νεύτωνα με βάση της αρχή της συμβολής. Το 1803, στην εργασία του Πειράματα και υπολογισμοί, που αναφέρεται στη φυσική οπτική, εξέτασε το πρόβλημα της περίθλασης του φωτός. Επεξεργάστηκε επίσης τη θεωρία της τριχωματικής όρασης (θεωρία Γ.- Χέλμχολτς), κατά την οποία σε κάθε στοιχείο του αμφιβληστροειδή χιτώνα του οφθαλμού υπάρχουν τρία είδη αισθητηρίων ινών που είναι αντίστοιχα ευπαθή στα τρία βασικά χρώματα. Η αίσθηση του λευκού φωτός καθώς και των σύνθετων χρωμάτων προέρχεται από την ταυτόχρονη διέγερση και των τριών νευρικών ινών ή δύο τυχαίων από αυτές. Ο Γ. εισήγαγε επίσης αριθμητική χαρακτηριστική για την ελαστικότητα των σωμάτων κατά τον εφελκυσμό και τη συμπίεση ενώ πρώτος θεώρησε το μηχανικό έργο ως μέγεθος που εξαρτάται από την ενέργεια, δηλαδή το μέγεθος που κατά την άποψή του είναι ανάλογο προς τη μάζα και το τετράγωνο της ταχύτητας του σώματος. Στον τομέα της αιγυπτιολογίας ο Γ. είχε την έμπνευση να θεωρήσει τα γράμματα και τις φράσεις που περικλείονταν μέσα σε μακριές ελλειπτικές παρενθέσεις γραμμένα με φωνητικούς χαρακτήρες, σε αντίθεση με τα μη κλασμένα που παραμένουν ιδεογραφικά, και έτσι βοήθησε σημαντικά στην αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών επιγραφών και του ιερογλυφικού αλφαβήτου. Ως αιγυπτιολόγος έγραψε το έργο Περιγραφή των τελευταίων ανακαλύψεων πάνω στην ιερογλυφική φιλολογία και τις αιγυπτιακές αρχαιότητες, που αποτελεί σπουδαία συμβολή στην αιγυπτιολογία.